|
Elbląskie Duszpasterstwo Akademickie |
 |
|
|
|
||
| ... | ||
|
Zabawa w TeatrObecnie grupa teatralna nie funkcjonuje!Znajdziecie tu archiwalne materiały z okresu jej świetności. Może znajdzie się jeszcze kiedyś ktoś kto ją reaktywuje.
"Moje życie w sztuce" Kluczowym momentem, dla pogłębienia i zintensyfikowania moich zainteresowań teatralnych, było przeczytanie na przełomie 1998/1999 r. książki Konstantego S. Stanisławskiego (słynnego rosyjskiego reżysera i reformatora teatru) "Moje życie w sztuce". Dzięki lekturze w/w książki poznałem wielką pasję człowieka, który "żył teatrem". Stanisławski wraz z grupą współpracowników, uczniów i aktorów, w toku długotrwałych prób i ćwiczeń, wprowadzał w czyn ideę realizmu psychologicznego (tzn. wchodzenia w rolę, utożsamiania się z odgrywaną postacią w twórczym procesie przeżywania i wykorzystywania środków zewnętrznych). Całokształt metod (m.in. koncentracja, relaksacja/rozluźnienie, wyobraźnia itd.), którymi posługiwał się Stanisławski w swojej pracy z aktorem, nazwano "Systemem Stanisławskiego". Dokonania Konstantego S. Stanisławskiego były inspiracją dla wielu ludzi teatru powstały liczne szkoły, grupy teatralne rozwijające jego odkrycia m.in. Teatr Laboratorium Jerzego Grotowskiego, Teatr "Reduta' Juliusza Osterwy, American Laboratory, Actors Studio czy Lee Strasberg Institute (ze swoją "Metodą" będącą odpowiednikiem w/w "Systemu") oraz wiele innych. Trochę o Grotowskim Drugą i jeszcze bardziej istotną inspiracją w moim myśleniu o teatrze i jego przeżywaniu jest twórczość teatralna i parateatralna mojego mistrza Jerzego Grotowskiego, wielkiego rewolucjonisty teatru. Grotowski był badaczem natury człowieka (nie tylko aktora), poszukiwaczem duchowym. W swych działaniach twórczych dostrzegał "potrzebę zawieszenia czasu przesyconego udawaniem, wielością ról, kłamstwem, kamuflażem, strachem skrywaniem się, wstydem siebie, potrzebę wyjścia z konwencji poprzez wspólne czynienie, wspólny rytm". Dla Grotowskiego teatr był "instrumentem służącym poszukiwaniom wewnętrznej prawdy człowieka" poprzez bycie całym sobą. Według niego "tajemnica roli polega na otwarciu się, ogołoceniu, rozbrojeniu" aktor występuje już nie jako aktor, ale jako istota ludzka, która penetruje obszary własnego doświadczenia analizując je ciałem i głosem. "Aktor odkrywając siebie, swoje wnętrze, jednocześnie odkrywa widza, aktywizuje jego wnętrze, czyni go gotowym do przyjęcia określonych emocji; pozwala zobaczyć siebie głębiej, silniej, intensywniej, siebie prawdziwego". Takie podejście do teatru (i człowieka) jest mi szczególnie bliskie. Dla mnie osobiście teatr jest narzędziem integracji psycho-fizyczno-duchowej, rozwija i synchronizuje wszystkie sfery funkcjonowania człowieka, ułatwiając pełne i świadome doświadczanie rzeczywistości. Pozwala poznać siebie (swoje możliwości jak i ograniczenia), wyrazić siebie, ujawnić to co kryje się we wnętrzu - wspomaga pracę nad sobą. Rozwija umiejętności bycia z sobą samym i z drugim człowiekiem. Tak naprawdę tak zwana warstwa artystyczna działań teatralnych niewiele mnie interesuje, nie zachwyca mnie. Teatr artystyczny, pseudoartystyczny, narcystyczny, napuszony, wydumany nie znajduje się w obszarze moich zainteresowań z racji swej sztuczności. Od działań teatralnych oczekuję przede wszystkim szczerości, prawdy, autentyczności, prostoty, precyzji, ubóstwa (tak jak rozumiał to J. Grotowski). Teatr może demaskować próżność i małostkowość ego, ukazując prawdziwe ja, takim jakim ono jest (oczywiście wymaga to długiej, systematycznej, wytężonej i zdyscyplinowanej pracy). Nie interesuje mnie granie, udawanie, imitowanie - interesuje mnie bycie, bycie całkowite, doświadczanie życia całym sobą. Czy można by zastąpić stosowanie używek, sztucznych ulepszaczy, popychaczy czymś prawdziwym, naturalnym, pochodzącym z wnętrza. Jak osiągnąć ten stan naturalnej satysfakcji, jak żyć i cieszyć się swoim życiem. Kiedyś może odnajdę odpowiedzi na te pytania, być może właśnie działania teatralne nasuną mi i moim współpracownikom jakieś rozwiązania. Początki działań teatralnych. Pierwszą formą moich działań teatralnych było stworzenie grupy teatralnej w Zakładzie Karnym w Braniewie, gdzie pracowałem przez 3 lata i 4 miesiące jako psycholog. Grupa liczyła ok. 5 osób/skazanych, którzy wyrazili chęć uczestniczenia w zajęciach teatralnych. Wspólnie pracowaliśmy nad scenariuszem własnym pt. "Dlatego się tu znalazłem" (2-gi tytuł: "Normalnie o tej porze"). Streszczając w/w scenariusz w kilku zdaniach mógłbym przedstawić go następująco: bohaterami opowieści są pensjonariusze szpitala dla nieprzystosowanych życiowo/niewygodnych społecznie (z różnych powodów np. sprzeciwu wobec zasad rządzących współczesnym światem), którzy beztrosko spędzają kolejne dni swojego szarego życia. W pewnym momencie informacja o planowanym przyjeździe redaktora z telewizji (chcącego przeprowadzić wywiad z jednym z pensjonariuszy) powoduje mobilizację całej grupy. Próbują przygotować się do wizyty TV. Dla jednych z nich jest to okazja do tego aby się zaprezentować, zabłysnąć; dla drugich aby "udowodnić" swoje człowieczeństwo, obronić swoją godność. Ostatecznie telewizja nie przyjeżdża do Szpitala ale ten chwilowy poryw nadziei, dążeń, działań (bardziej lub mniej zorganizowany) sprawia, że każdy z bohaterów jest w pewnym sensie innym człowiekiem. Grupa działała przez kilka miesięcy. Została rozwiązana m.in. z powodu wyjazdu poszczególnych skazanych do innych zakładów karnych. Działania teatralne przy wspólnocie akademickiej. Przełomem, decydującym o powstaniu grupy teatralnej przy wspólnocie akademickiej, było spotkanie organizacyjne, do którego doszło w dniu 9 października 2003 r.. W trakcie tego spotkania, w którym uczestniczyło 7 osób, wyrażaliśmy swoje oczekiwania i pomysły związane z planowanym rozpoczęciem działania grupy teatralnej. Ustaliliśmy orientacyjną strukturę/schemat każdych zajęć i termin ich odbywania się. "Tu i Teraz" rozpoczyna swoją działalność Kolejne spotkanie grupy przebiegało według poniższego schematu i miało na celu sprecyzowanie wstępnych zamierzeń i planów. Wprowadzenie Cel(e) zajęć: *samopoznanie *wyrażanie siebie *eksperymentowanie *praca nad konkretnymi zadaniami teatralnymi (scenariusz przedstawienia, spektakl) *doskonalenie warsztatu aktorskiego (świadome działanie, praca z ciałem, ruchem, głosem [emisja, artykulacja], ruch sceniczny, gest, mimika, relaksacja, koncentracja, wizualizacja" trening wyobraźni itd.) *Zasady obowiązujące w trakcie zajęć m.in.: *wzajemna akceptacja i szacunek *unikanie oceniania *zaangażowanie *współdziałanie w zespole *twórcza praca Proponowany schemat zajęć *ćwiczenia warsztatowe *praca nad spektaklem *pomysły, propozycje, analiza *elementy działań kabaretowych Trzecie z kolei spotkanie naszej grupy teatralnej zapoczątkowało regularne spotkania w poniedziałki w godz. 18.00 - 20.00. Spektakl pt. "Walizka" Głównym obiektem naszej działalności jest praca nad przedstawieniem teatralnym. Zarys scenariusza własnego, jak i jego kolejne wersje, były dziełem każdego z nas. Scenariusz spektaklu pt. "Walizka" można streścić następująco: akcja opowieści rozgrywa się w poczekalni dworca kolejowego. Głównym bohaterem opowieści jest Adam " ambitny, ale i bezwzględny biznesmen, który staje w obliczu wyjątkowych okoliczności. Pewne zdarzenia, ludzie, których spotyka na swojej drodze są okazją do zweryfikowania jego poglądów na świat i życie, pozwalają mu dostrzec to co najważniejsze, odnaleźć DROGĘ. Tytułowa Walizka jest symbolem przekazu, jaki bohater otrzymuje od". Pierwsze próby czytane ustąpiły miejsca próbom sytuacyjnym. W procesie realizowania prób sytuacyjnych krystalizuje się, krok po kroku, ostateczna wersja/postać naszego spektaklu. Nam, uczestnikom grypy teatralnej, wydaje się, że powstaje coś ważnego, istotnego, wyrażającego cząstkę prawdy o nas, czyli ludziach współczesnego świata". Strony teoretyczna i praktyczna związane z działaniami teatralnymi naszej grupy Poza pracą nad spektaklem doskonalimy nasz warsztat aktorski wykonując ćwiczenia, które usprawniają, oczyszczają kanały ekspresji, umożliwiając dojście do głosu naturalnym środkom wyrazu. Na każdych kolejnych zajęciach, w trakcie kilkunastominutowych bloków ćwiczeniowych, poznajemy, od strony teoretycznej i praktycznej, wybrane zagadnienia związane z działaniami teatralnymi, m.in.: Działanie w sytuacji ekspozycji: aktor na scenie, podwójna rola (realizowanie zadania aktorskiego i jednocześnie występowanie wobec publiczności) Narzędzia aktora (ruch, głos, mimika, gest itd.) Zapoznanie uczestników z fragmentami książki K.S. Stanisławskiego "Moje życie w sztuce", dotyczącymi pracy nad tzw. "twórczym samopoczuciem" Pojęcie "publicznego odosobnienia" i warunki jego osiągnięcia (identyfikacja z odgrywaną postacią, dystans wobec publiczności, rozluźnienie psycho-fizyczne, sprawność fizyczna, uważność, świadomość, koncentracja na teraźniejszości-tu i teraz-np., na oddechu, głosie, ruchach ciała, działaniu, partnerze, zadaniu) Praca nad sobą (m.in. akceptacja siebie/lubienie siebie, swojego ciała, głosu itd., otwarcie się, oswajanie ograniczeń/ wzmacnianie możliwości) Trening mentalny (wizualizacja, autosugestia-afirmacje) Ćwiczenia uważności/świadomego działania Ćwiczenia ruchowe/gimnastyczne Ćwiczenia oddechowe Ćwiczenia emisji głosu Ćwiczenia artykulacji/dykcji Kolejne bloki ćwiczeniowe będą obejmowały zakres m.in.: działań fizycznych, ekspresji i precyzji wyrazu, gestu psychologicznego, pantomimy, ćwiczeń dramowych, elementarnych zadań aktorskich, etiud, ćwiczeń relaksacyjnych, ćwiczeń medytacyjno-koncentrujących, ćwiczeń wizualizacyjnych itd.. Przygotował: Sławek Kacicki |
|
